Options αγορές ( χρηματοοικονομικά δικαιώματα )


    Κατηγορία των ονομαζόμενων χρηματοοικονομικών παραγώγων ( derivatives ), μέσω των οποίων τα τελευταία χρόνια με την διεθνοποίηση και αλληλεξάρτηση των διεθνών χρηματιστηριακών αγορών πραγματοποιείται σημαντικότατος όγκος συναλλαγών.
    Ένα χρηματοοικονομικό δικαίωμα ( option ) συνίσταται στο δικαίωμα που αποκτάται ύστερα από γραπτή συμφωνία ( συμβόλαιο ) και καταβολή ορισμένου ποσού και με το οποίο παρέχεται η δυνατότητα αγοράς ( call option ) ή πώλησης ( put option ) προκαθορισμένης ποσότητας ενός προϊόντος ( συγκεκριμένων προδιαγραφών ) σε τιμή που καθορίζεται εκ των προτέρων και σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή από τη σύναψη μέχρι τη λήξη του συμβολαίου.
    Μορφές χρηματοοικονομικού δικαιώματος αποτελούν και τα προαιρετικά δικαιώματα αγοραπωλησίας συναλλάγματος ( currency options ) και δανεισμού με συγκεκριμένο επιτόκιο ( interest rate options ) .

ΕΡΕΥΝΑ – ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΗ – ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΔΥΣΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ Α.Ε.

Forfaiting ( Προεξοφλητική χρηματοδότηση )


    Οικονομικός όρος που αφορά μορφή προεξοφλητικής χρηματοδότησης που συνίσταται στην αγορά απαιτήσεων ( π.χ. απλές τιμολογιακές απαιτήσεις , γραμμάτια , συναλλαγματικές κ.λπ. ) που προέρχονται από εξαγωγική δραστηριότητα , χωρίς δικαίωμα αναγωγής .
    Ο αγοραστής των τίτλων ( φορφέιτερ / forfaiteur ) , που μπορεί να είναι τράπεζα ή ανώνυμος εταιρία με αποκλειστικό συνήθως σκοπό την άσκηση της δραστηριότητας αυτής , προεξοφλεί αμέσως ή σταδιακά τις απαιτήσεις.
Ο εξαγωγέας εισπράττει τις αντίστοιχες αξίες μειωμένες βέβαια , διότι αφαιρούνται τα έξοδα που αφορούν την προμήθεια του φορφέιτερ , τον προεξοφλητικό τόκο , την αμοιβή για επεξεργασία των στοιχείων κ.α.
    Ο πωλητής των απαιτήσεων ( εξαγωγέας ) διατηρεί την ευθύνη μόνο για την ύπαρξη των απαιτήσεων , καθώς και για τυχόν αμφισβήτησή τους εξαιτίας παράδοσης ελαττωματικού εμπορεύματος.
Τους λοιπούς κινδύνους , όπως π.χ. αδικαιολόγητη άρνηση καταβολής εκ μέρους του οφειλέτη , αιφνίδιες αλλαγές στις συναλλαγματικές ισοτιμίες , ουσιώδεις μεταβολές επιτοκίων , πολιτικο-κοινωνικές κρίσεις κ.λπ , αναλαμβάνει ο αγοραστής των απαιτήσεων χωρίς δικαίωμα αναγωγής προς τον πωλητή των απαιτήσεων ( εξαγωγέα ) .
Επειδή ο κίνδυνος που υφίσταται σε τέτοιου είδους προεξοφλητικές χρηματοδοτήσεις είναι υψηλός , οι απαιτήσεις συνοδεύονται συνήθως με τραπεζική εγγύηση ή εγγυητική επιστολή.

ΕΡΕΥΝΑ – ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΗ – ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΔΥΣΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ Α.Ε.

Φ.Π.Α. Η ιστορία..


    Γενικός έμμεσος φόρος κατανάλωσης που επιβάλλεται στην αξία που προστίθεται στα αγαθά ή τις υπηρεσίες , σε όποιο στάδιο την παραγωγικής διαδικασίας και αν βρίσκονται , από την παραγωγή μέχρι την τελική διάθεση.
Είναι φόρος πλατιάς βάσης , επειδή επιβάλλεται στο μεγαλύτερο μέρος των αγαθών και υπηρεσιών , και αντικατέστησε μεγάλο αριθμό έμμεσων παραδοσιακών φόρων , όπως για παράδειγμα το Φ.Κ.Ε. ( Φόρο κύκλου εργασιών ) , τον φόρο πολυτελείας  , τον ειδικό φόρο κατανάλωσης , τον φόρο ψυχαγωγίας , τον φόρο οινοπνευματωδών ποτών , τον φόρο μπίρας κ.λπ.
    Ο Φ.Π.Α. εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στη Γαλλία το 1954 . Στην Ευρωπαϊκή Ένωση για πρώτη φορά το 1960 ο καθηγητής Neumark πρότεινε την αντικατάσταση των εθνικών συστημάτων έμμεσης φορολογίας με την επιβολή του Φ.Π.Α. , ώστε να αρθούν οι στρεβλώσεις του υγιούς ανταγωνισμού μεταξύ των κρατών – μελών της Ένωσης .
Τον Απρίλιο του 1967 το Συμβούλιο Υπουργών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας ενέκρινε δύο οδηγίες με τις οποίες εισάγεται ο Φ.Π.Α. ως κοινό σύστημα έμμεσης φορολογίας στις χώρες – μέλη .
Από το 1967 έως το 1973 όλες οι χώρες – μέλη της ΕΟΚ εφάρμοσαν τον Φ.Π.Α.
    Στην Ελλάδα ο Φ.Π.Α. άρχισε να ισχύει από 1/1/1987 με τον Ν. 1642/21-8-86 .Εκτός από τα κράτη μέλη την Ε.Ε. ο Φ.Π.Α. ισχύει επίσης σε πολλές οικονομικά ανεπτυγμένες χώρες , όπως π.χ. η Νορβηγία , αλλά και σε οικονομικά αναπτυσσόμενες χώρες της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής , καθώς και στο Ισραήλ και την Ν. Κορέα .
    Ο Φ.Π.Α. θεωρείται δίκαιος και αναπτυξιακός έμμεσος φόρος.Όπως κάθε έμμεσος φόρος μετακυλίεται στον τελικό καταναλωτή αλλά όχι με τρόπο σωρρευτικό , επειδή επιβάλλεται πάντα στο μέρος της αξίας που προστίθεται σε κάθε παραγωγικό στάδιο , αφαιρουμένης της αξίας που είχε ήδη φορολογηθεί.
Με αυτόν τον τρόπο τα αγαθά και οι υπηρεσίες επιβαρύνονται με φόρο μία φορά στην τελική κατανάλωση , όπου σ’ αυτό το τελικό στάδιο η συνολική φορολογική επιβάρυνση είναι ανάλογη με την τιμή πώλησης του αγαθού.
Αντίθετα με τον Φ.Π.Α. , οι προγενέστεροι ισχύοντες έμμεσοι φόροι επιβάρυναν σωρρευτικά τα αγαθά και τις υπηρεσίες .Έτσι ο τελικός καταναλωτής πλήρωνε φόρο όχι μόνο για την καθαρή αξία του αγαθού , αλλά και για το φόρο με τον οποίο είχε ήδη επιβαρυνθεί το αγαθό στα προηγούμενα παραγωγικά στάδια.
    Οι επιχειρήσεις εισπράττουν τον Φ.Π.Α. για τις πωλήσεις τους και τον αποδίδουν στο Δημόσιο , αφού αφαιρέσουν τον Φ.Π.Α. που έχουν ήδη καταβάλει για αγορές και έξοδα.
Με αυτόν τον συμψηφιστικό μηχανισμό επιτυγχάνεται να μην αποτελεί ο Φ.Π.Α. κόστος στην επιχείρηση , καθώς και η επιστροφή στις επιχειρήσεις του Φ.Π.Α. των κεφαλαιουχικών – επενδυτικών αγαθών , γεγονός που αποτελεί ισχυρό κίνητρο για επενδύσεις και οικονομική ανάπτυξη .
    Σε κανονικές οικονομικές συνθήκες , ο Φ.Π.Α. θα μπορούσε να συντελέσει στην πάταξη της φοροδιαφυγής , αφού η λειτουργία του βασίζεται στα αντίθετα συμφέροντα των συναλλασσομένων.

ΕΡΕΥΝΑ – ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΗ – ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΔΥΣΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ Α.Ε.

Ο οικονομικός όρος της « φτώχειας »…


    Κατάσταση στέρησης των υλικών και πνευματικών αγαθών του πολιτισμού….
Έχει και διακρίσεις….Διακρίνεται σε απόλυτη φτώχεια , που αναφέρεται στην έλλειψη των απαραίτητων προϋποθέσεων για την επιβίωση του ατόμου , και στην σχετική φτώχεια , η οποία καθορίζεται από το γενικό επίπεδο ζωής κάθε κοινωνίας και εποχής.
    Σύμφωνα με τον ορισμό του ΟΗΕ , κριτήριο σχετικής φτώχειας αποτελεί η ύπαρξη εισοδήματος χαμηλοτέρου από το ήμισυ του κατά κεφαλήν ΑΕΠ της χώρας.

ΕΡΕΥΝΑ – ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΗ – ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΔΥΣΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ Α.Ε.

Σύστημα εισροών – εκροών .


    Σύστημα οικονομικής ανάλυσης που αναπτύχθηκε από τον βραβευμένο με Νόμπελ το 1973 Βασίλι Λεόντιεφ.
    Αποτελεί εφαρμογή της οικονομικής θεωρίας της γενικής ισορροπίας στην ποσοτική ανάλυση μιας συγκεκριμένης οικονομίας και στηρίζεται στην αρχή ότι η παραγωγή ( output ) ενός οικονομικού κλάδου αποτελεί αντίστοιχα μια πρώτη ύλη ( input ) για κάποιον άλλο.
Βάσει της ανάλυσης εισροών – εκροών καταρτίζονται υποδείγματα ( πίνακες ) που συμβάλλουν στην μελέτη των πολυάριθμων σχέσεων που υφίστανται μεταξύ των επιμέρους συστατικών στοιχείων του εθνικού εισοδήματος και καθιστούν δυνατή την διατύπωση προβλέψεων σχετικά με τις μεταβολές που μπορούν να επέλθουν.
    Η ανάλυση εισροών – εκροών χρησιμοποιείται ευρύτατα στην κατάρτιση προγραμμάτων οικονομικής ανάπτυξης.

ΕΡΕΥΝΑ – ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΗ – ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΔΥΣΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ Α.Ε.

Συνάλλαγμα ( φυγόντα κεφάλαια )


    Οικονομικός όρος που σημαίνει την αξία ενός εθνικού νομίσματος εκφρασμένη σε αλλοδαπό νόμισμα. Ο όρος χρησιμοποιείται επίσης για να δηλώσει τις εντολές πληρωμής , καθώς και τις απαιτήσεις σε ξένο νόμισμα που πρέπει να πληρωθούν στο εξωτερικό.
    Από τον Μάιο του 1994 σημειώθηκε μια σημαντικότατη μεταρρύθμιση όσον αφορά στην ελληνική αγορά συναλλάγματος , που έγκειται στην απελευθέρωση της κίνησης κεφαλαίων από και προς την αλλοδαπή.
Η απελευθέρωση της κίνησης κεφαλαίων αφορά τόσο τους μόνιμους κατοίκους της ημεδαπής για μεταφορές κεφαλαίων προς το εξωτερικό όσο και τους μη κατοίκους της Ελλάδας για μεταφορές κεφαλαίων προς το εσωτερικό ( το δεύτερο δεν το νομίζω ).
    Με την απελευθέρωση της κίνησης κεφαλαίων παρέχεται η δυνατότητα μεταφοράς κεφαλαίων από την Ελλάδα προς το εξωτερικό και αντίστροφα , για επενδύσεις σε μετοχές , ομόλογα , τίτλους  του Δημοσίου , ακίνητα , καταθέσεις τραπεζικών λογαριασμών , για συμμετοχή σε επιχειρήσεις , για λήψεις και αποπληρωμές δανείων ή πιστώσεων  κ.λπ.
    Της πλήρους απελευθέρωσης της κίνησης κεφαλαίων είχε προηγηθεί από το 1993 η απελευθέρωση της διενέργειας τραπεζικών προθεσμιακών πράξεων αγοράς και πώλησης συναλλάγματος , που έδωσε και στους Έλληνες αποταμιευτές τη δυνατότητα όχι μόνο να επενδύουν τις αποταμιεύσεις τους σε συνάλλαγμα , αλλά και σε διάφορα άλλα χρηματοπιστωτικά προϊόντα , όπως μελλοντικά συμβόλαια ξένων νομισμάτων , προθεσμιακές πράξεις μεταξύ δύο συναλλαγμάτων , πράξεις ανταλλαγής συναλλάγματος με άλλο συνάλλαγμα κ.ά.

ΕΡΕΥΝΑ – ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΗ – ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΔΥΣΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ Α.Ε.

Πληθωρισμός ….


     O πληθωρισμός είναι η έλλειψη ισορροπίας ανάμεσα στην προσφορά αγαθών και υπηρεσιών από την μία και της ενεργής ζήτησης γι’ αυτά από την άλλη , που έχει ως συνέπεια την συνεχή αύξηση των τιμών και την μείωση της αγοραστικής αξίας του χρήματος.
    Ως γενική αιτία του πληθωρισμού θεωρείται η μεταβολή του μεγέθους της συνολικής χρηματικής δαπάνης σε σχέση με τη ροή των προσφερόμενων προς πώληση αγαθών.
Συγκεκριμένα , όταν η συνολική ροή της αγοραστικής δύναμης που κατευθύνεται προς την αγορά δεν αντισταθμίζεται από επαρκή ροή αγαθών , δημιουργείται τάση ανύψωσης των τιμών.
    Πολυάριθμες είναι οι κατηγοριοποιήσεις του πληθωρισμού , που διακρίνεται σε πληθωρισμό ζήτησης  , κόστους , εισαγόμενο πληθωρισμό , καλπάζοντα πληθωρισμό  κ.λπ.
Για τα αίτια του πληθωρισμού , αλλά και για τα μέτρα που απαιτούνται για την αντιμετώπισή του έχουν διατυπωθεί πολλές θεωρίες.
Οι θεωρίες αυτές διακρίνονται σε δύο κατηγορίες :

  • Μονεταριστικές θεωρίες , που ερμηνεύουν την άνοδο των τιμών ως πληθωρισμό ζήτησης .
  • Εκείνες που δίνουν έμφαση σε κοινωνικούς παράγοντες και αντιμετωπίζουν τον πληθωρισμό ως πληθωρισμό κόστους.

    Πριν λίγα χρόνια ένα νέο οικονομικό φαινόμενο πληθωριστικού χαρακτήρα , ο στασιμοπληθωρισμός , αποτέλεσε το κεντρικό πρόβλημα που αντιμετώπισαν οι οικονομίες πολλών χωρών.
Συγκεκριμένα , από τα μέσα περίπου της δεκαετίας του 1970 και σε άμεση συνάρτηση με τις δύο μεγάλες πετρελαϊκές κρίσεις , σημειώθηκε  μια έξαρση του διεθνούς πληθωρισμού , μια παρατεταμένη πληθωριστική κρίση , που συνοδευόμενη από στασιμότητα της οικονομικής δραστηριότητας ταλάνισε για μεγάλο χρονικό διάστημα τις οικονομίες πολλών κρατών.
Τα μέτρα καταπολέμησης του πληθωρισμού επιδείνωναν την ύφεση , ενώ τα μέτρα καταπολέμησης της ύφεσης και μείωσης της ανεργίας αναζωπύρωναν τον πληθωρισμό.
    Η υπέρβαση της κρίσης του στασιμοπληθωρισμού , που συντελέστηκε σταδιακά στις προηγμένες χώρες από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 , επιτεύχθηκε κυρίως με την αναδιάρθρωση και τον επαναπροσανατολισμό της παραγωγής , με την πραγματοποίηση επενδύσεων σε νέους τομείς ( π.χ. ηλεκτρονική ) , με την μείωση του κόστους παραγωγής , την εντατικοποίηση της εργασίας  κ.ά.
    Ειδικά όμως για την ελληνική οικονομία , ο πληθωρισμός αποτέλεσε και αποτελεί την τελευταία εικοσιπενταετία βασικό οικονομικό πρόβλημα με δυσμενείς επιπτώσεις στις επιχειρήσεις , κυρίως λόγω των μεγάλων επιτοκίων δανεισμού ( σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση ) και των τιμών των πρώτων υλών και φυσικά στα δημόσια οικονομικά , λόγω της επιβάρυνσης που προκάλεσε στο κόστος εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους .
    Αυτό το βαρίδι που συνεχώς μεγάλωνε , το κουβαλάμε χρόνια στην πλάτη μας …
    Ο πληθωρισμός στην Ελλάδα έφτασε το 1980 στο εξωφρενικό ποσοστό του 25%….

ΕΡΕΥΝΑ – ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΗ – ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΔΥΣΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ Α.Ε.

Από τον προστατευτισμό στην παγκοσμιοποίηση


    O προστατευτισμός είναι ( ήταν ), η οικονομική πολιτική που συνίσταται στην λήψη μέτρων που αποσκοπούν στην ιδιαίτερη προστασία ενός ή περισσοτέρων κλάδων της εθνικής οικονομίας ή και μεμονωμένων προϊόντων έναντι του αλλοδαπού ανταγωνισμού.
Συνήθη μέσα υλοποίησης μιας πολιτικής προστατευτισμού είναι οι δασμοί , οι επιδοτήσεις , τα μέτρα ντάμπινγκ* κ.α.
    Τα τελευταία χρόνια έχει σημειωθεί μια σημαντική μείωση όσον αφορά την ισχύ ή τη λήψη μέτρων προστατευτισμού στις εμπορικές και γενικότερα στις διεθνείς οικονομικές σχέσεις.
    Σημαντική συμβολή στην φιλελευθεροποίηση της παγκόσμιας αγοράς είχαν γεγονότα όπως:

  • Ο Γύρος του Τόκιο ( 1973 – 1979 ) στο πλαίσιο της Γενικής Συμφωνίας Δασμών και Εμπορίου ( ΓΚΑΤΤ ), που είχε ως αποτέλεσμα την μείωση των δασμών για τα βιομηχανικά προϊόντα κατά 33% μέσα σε μία δεκαετία.
  • Η ολοκλήρωση του Γύρου της Ουρουγουάης  ( 1986 – 1994 ) στο πλαίσιο της ΓΚΑΤΤ, που συνέβαλε στην περαιτέρω φιλελευθεροποίηση του παγκόσμιου εμπορίου.Οι κυριότερες συμφωνίες της Τελικής Πράξης του Γύρου της Ουρουγουάης που υπογράφτηκαν από 125 κράτη αφορούν τη φιλελευθεροποίηση του εμπορίου των αγροτικών και κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων , τον τομέα των υπηρεσιών , τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, καθώς και μέτρα ενίσχυσης του υγιούς ανταγωνισμού στις παγκόσμιες εμπορικές σχέσεις.
  • Η ίδρυση του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου ( ΠΟΕ ) τον Ιανουάριο του 1995 , που διαδέχτηκε την ΓΚΑΤΤ ενσωματώνοντας την ιδρυτική , αλλά και όλες τις μεταγενέστερες συμφωνίες που υπογράφτηκαν υπό την αιγίδα της ΓΚΑΤΤΠΟΕ είναι υπεύθυνος μεταξύ άλλων για την εφαρμογή των κανόνων διεξαγωγής του διεθνούς εμπορίου και για την επίλυση των εμπορικών διαφορών.
  • Η δημιουργία μεγάλων υπερεθνικών αγορών όπως π.χ. η Ευρωπαϊκή Ένωση , η Βορειοαμερικανική Ζώνη Ελευθέρων Συναλλαγών ( NAFTA ) , η Οικονομική Συνεργασία Ασίας – Ειρηνικού ( APEC ) κ.α.

*Ντάμπινγκ ( dumping ) : Η εξαγωγή και πώληση προϊόντων σε τιμή χαμηλότερη ( ή ακόμα και κάτω του κόστους ) από ό,τι στην εγχώρια αγορά ή σε διεθνές επίπεδα με σκοπό την εκμηδένιση των ανταγωνιστών.

ΕΡΕΥΝΑ – ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΗ – ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΔΥΣΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ Α.Ε.

Το spread ..


    Το spread είναι η διαφορά επιτοκίου ( της απόδοσης που προσφέρεται στους επενδυτές ) μεταξύ των ομολόγων μίας χώρας με την εκάστοτε χώρα που έχει τη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης και θεωρείται από τις πλέον σταθερές και χαμηλού ρίσκου ( σήμερα είναι η Γερμανία ).
Εάν π.χ. η Ελλάδα δανείζεται με 7% επιτόκιο και η Γερμανία με 2% , το spread θα ισούται με 5% ή 500 μονάδες βάσης .( Για τις μονάδες βάσεις αναζητήστε παλαιότερη ανάρτηση ).
    Η αγορά ομολόγων κρίνει καθημερινά την αξιοπιστία κάθε κυβέρνησης όσον αφορά την ανάπτυξη μιας χώρας.
Αλλά η αληθινή ισχύς της συνδέεται με την ικανότητά της να τιμωρήσει μια κυβέρνηση με υψηλότερο κόστος δανεισμού επειδή θεωρεί πως δεν κάνει αρκετά για να εξασφαλίσει τους δανειστές της.
Ακόμα και μια άνοδος μισής μονάδας ( π.χ. από 3% στο 3,5% ) στο spread μιας χώρας προκαλεί σοβαρό πλήγμα στα οικονομικά της , καθώς πρέπει να πληρώσει δισ. ευρώ περισσότερα σε τόκους για τα δάνεια που έχει λάβει.Συνεπώς , έχει λιγότερα χρήματα για επενδύσεις π.χ. στην παιδεία ή την υγεία.
    Το υψηλότερο spread οδηγεί με τη σειρά του σε περαιτέρω διεύρυνση του χρέους μιας χώρας ( γιατί στα υφιστάμενα δάνεια που έχει λάβει προστίθενται ολοένα και υψηλότεροι τόκοι ).
Τότε οι αγοραστές των ομολόγων αρχίζουν να τα πουλάνε , γιατί φοβούνται πως η χώρα θα δυσκολευτεί να αποπληρώσει το χρέος της.Σαν συνέπεια έρχεται η άνοδος των spreads.
    Γιατί όμως η Ελλάδα π.χ. να δανείζεται με 7% λ.χ. και η Γερμανία με 2% ;
Η απάντηση είναι προφανής.
Η Ελλάδα είναι μια οικονομικά άρρωστη χώρα ( έτσι την έκαναν ), επομένως το ρίσκο δανεισμού είναι πάρα πολύ μεγάλο.
Όσο μεγαλύτερος κίνδυνος υπάρχει για τους δανειοδότες – επενδυτές να χάσουν τα λεφτά τους , τόσο μεγαλύτερο είναι το επιτόκιο δανεισμού.

ΕΡΕΥΝΑ – ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΗ – ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΔΥΣΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ Α.Ε.

Οικονομικοί δολοφόνοι ( Τζων Πέρκινς )


    Ο Τζων Πέρκινς στο βιβλίο του «Εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου» περιγράφει « εκ των έσω » τον μηχανισμό πολιτικής και υποδούλωσις φτωχών χωρών από τις ΗΠΑ.Ο Πέρκινς δούλευε τη δεκαετία του ’70 για λογαριασμό μιας εταιρείας μελετών , η οποία συνεργαζόταν με την κυβέρνηση της Ουάσιγκτον , το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Παγκόσμια Τράπεζα , που υποτίθεται ότι είχε σκοπό της να βοηθήσει την ανάπτυξη των χωρών του Τρίτου Κόσμου.
    Το μεγάλο όπλο των οικονομικών δολοφόνων ήταν το εξωτερικό χρέοςΠέρκινς και οι συνάδελφοί του πήγαιναν σε μια χώρα-στόχο , συναντούσαν τον Πρόεδρό της και του πρότειναν μεγάλα έργα για τον εκσυγχρονισμό της.
Οι ιθαγενείς δεν έπρεπε να ανησυχούν για το γεγονός ότι δεν είχαν χρήματα για την εκτέλεση των έργων.Η Παγκόσμια Τράπεζα ήταν έτοιμη να τους χορηγήσει πλουσιοπάροχα δάνεια , αν και γνώριζε πολύ καλά ότι δεν μπορούσαν να αποπληρωθούν.
Σε λίγα χρόνια , τα δάνεια αυτά είχαν καταστήσει την χώρα όμηρο των διεθνών οικονομικών κύκλων και της αμερικανικής κυβέρνησης.
    Η τελευταία είχε πλέον στο χέρι την υπερχρεωμένη χώρα , υποχρεώνοντάς την να ακολουθεί πιστά την εξωτερική της πολιτική.
Από την πλευρά του , το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Παγκόσμια Τράπεζα επέβαλλαν αυστηρότατα μέτρα λιτότητας , που προκαλούσαν ύφεση και μεγαλύτερη φτώχεια , ενώ συνοδεύονταν από μέτρα περιορισμού του δημόσιου τομέα και εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις.
Λίγο πριν την πλήρη κοινωνική και οικονομική κατάρρευση , οι μεγάλες διεθνείς εταιρείες αγόραζαν σε εξευτελιστικές τιμές τις δημόσιες επιχειρήσεις.
Κάπως έτσι στη Βολιβία ιδιωτικοποιήθηκε ακόμη και το νερό της βροχής.
    Τα χρόνια έχουν περάσει , αλλά μόνο οι τεχνικές έχουν αλλάξει.Το εξωτερικό χρέος παραμένει το βασικό όπλο εκβιασμού .Η πρόοδος των επικοινωνιών και η πλήρης επικράτηση σε παγκόσμιο επίπεδο της ασυδοσίας των αγορών έχουν φέρει στο προσκήνιο και άλλους παίκτες , όπως π.χ. η Goldman Sachs.
Η συγκεκριμένη τράπεζα και οι όμοιές της , μαζί με τους διάφορους οίκους που με ύφος αυθεντίας αξιολογούν εθνικές οικονομίες , έχουν μεγάλες ευθύνες για το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
Παρ’ όλα αυτά , εξακολουθεί να διαμορφώνει τις διεθνείς οικονομικές εξελίξεις και όπως παλιότερα η Παγκόσμια Τράπεζα και οι οικονομικοί δολοφόνοι , να επισκέπτεται τους ηγέτες των ευάλωτων χωρών .
Σύμφωνα με τους « New York Times », μια αποστολή της Goldman Sachs , με επικεφαλής το νούμερο δύο της τράπεζας, Gary Cohn ,έφθασε στην Αθήνα τον Νοέμβριο του 2009Goldman Sachs , έγραψε η γαλλική εφημερίδα Liberation , « αισθανόταν περίπου σαν στο σπίτι της », ενώ ο Gary Cohn είχε συναντήσει τουλάχιστον δύο φορές τον Έλληνα πρωθυπουργό.
Η τράπεζα προσφέρθηκε να βοηθήσει για την ελάφρυνση του ελληνικού ελλείμματος , που μόλις είχε ανακοινωθεί ότι πλησίαζε το 13%.
    Αυτό δεν εμπόδισε την ίδια τράπεζα να αφήσει να διαρρεύσει τον Ιανουάριο , μέσω των Financial Times , ότι η Κίνα αρνήθηκε να αγοράσει 25 δισ. ευρώ του ελληνικού δανείου , όπως είχε προτείνει στο Πεκίνο η Goldman Sachs .
Η είδηση ήταν αστεία , καθώς κανένα κράτος δεν αγοράζει 25 δισ. ευρώ χρέους μεμιάς , αλλά προκάλεσε διεθνώς την εντύπωση ότι η ελληνική οικονομία καταρρέει.
Συγχρόνως και παρότι δεν είχε σταματήσει να συμβουλεύει την ελληνική κυβέρνηση , η τράπεζα συνιστούσε στους πελάτες της να αγοράσουν ομόλογα που προεξοφλούσαν ότι υπάρχει κίνδυνος με την Ελλάδα ( π.χ. CDS spreads ).
    Έτσι κάπως η Ελλάδα βρέθηκε στα γόνατα από το μεγάλο κερδοσκοπικό παιχνίδι , αναγκασμένη να δανείζεται με δυσθεώρητα επιτόκια.
    Ύστερα την σκυτάλη πήρε η κυρία Μέρκελ και οι σύμμαχοί της στις Βρυξέλλες , που με ποταπό ύφος απαίτησαν από την ελληνική κυβέρνηση να πάρει σκληρά μέτρα , υπό τις τεχνικές οδηγίες του πάντα επίκαιρου Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Ο ‘Ελληνας πρωθυπουργός γύρισε σαν βρεγμένη γάτα στην Αθήνα , παραδεχόμενος ότι ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας είχε εκχωρηθεί.
    Στους αντίποδες των προεκλογικών του υποσχέσεων , το ΠΑΣΟΚ ανακοίνωσε μια σειρά σκληρά μέτρα που θα μαραζώσουν ό,τι έχει μείνει από την ελληνική οικονομία.
Ύστερα , η Ευρώπη θα »κοιτάξει» να βοηθήσει την δεινοπαθούσα χώρα με κάποιο έκτακτο πρόγραμμα στο πλαίσιο του οποίου γερμανικά και ευρωπαϊκά κεφάλαια θα αγοράσουν φθηνά μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις , που το πρόγραμμα έκτακτης βοήθειας θα έχει επιβάλλει να ιδιωτικοποιηθούν.

ΠΗΓΗ : Στέλιος Κούλογλου

ΕΡΕΥΝΑ – ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΗ – ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΔΥΣΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ Α.Ε.