Διεθνές εμπόριο – Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου ( Π.Ο.Ε. )

blacklista.gr

ΔΙΕΘΝΕΣ ΕΜΠΟΡΙΟ – ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΕΜΠΟΡΙΟΥ

      Με αφορμή τις επανειλημμένες προσπάθειες της Ρωσίας να γίνει μέλος του Π.Ο.Ε. ( τελικά μετά από 15 έτη φαίνεται να τα καταφέρνει .. ) , θα προσπαθήσω να προσεγγίσω , κατά το δυνατόν , την έννοια και την λειτουργία αυτού του οργανισμού , που κατά την ταπεινή μου γνώμη κινεί τα νήματα του παγκόσμιου εμπορίου με καταφανέστατες στοχευμένες αποφάσεις υπέρ , μάλλον των προνομιούχων και ισχυρών χωρών και εις βάρος των αναπτυσσομένων ( χώρες Αφρικής κ.λπ ) .        

     Ο όρος διεθνές εμπόριο αναφέρεται στην αγοραπωλησία αγαθών και υπηρεσιών η οποία πραγματοποιείται μεταξύ κρατών . Εξαιτίας της παγκοσμιοποίησης , τα προϊόντα και οι υπηρεσίες μπορούν να ταξιδεύουν γρηγορότερα και να διανύουν μεγαλύτερες αποστάσεις . Ένα από τα ορατά αποτελέσματα αυτής της εξέλιξης είναι ότι στην γειτονιά μας μπορούμε πλέον να βρούμε προϊόντα από όλον τον κόσμο , είτε αυτά είναι φρούτα και λαχανικά , είτε αυτοκίνητα , τραπεζικές υπηρεσίες , είδη ένδυσης , ακόμα και εμφιαλωμένο νερό .     

     Η κλίμακα και ο ρυθμός εξέλιξης αυτού του είδους εμπορίου αυξάνονται με ταχύτατους ρυθμούς με αποτέλεσμα το παγκόσμιο εμπόριο να έχει καταστεί ένα εξαιρετικά χρήσιμο εργαλείο , να θεωρείται το βασικό κριτήριο ανάπτυξης μιας χώρας και να επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό ολόκληρη την πορεία της οικονομίας διαφόρων χωρών .     

     Το εμπόριο ωστόσο , εκτός από εργαλείο μπορεί να εξελιχθεί και σε όπλο . Οι διάφορες χώρες έχουν την δυνατότητα επιβολής περιορισμών ( των γνωστών δασμών ) σε αγαθά άλλων χωρών , καθιστώντας τα αγαθά αυτά λιγότερα ανταγωνιστικά από τα αντίστοιχα δικά τους . Ένα άλλο μέτρο στο οποίο έχουν την δυνατότητα να προβούν , είναι η επιδότηση ντόπιων επιχειρήσεων . Κάτι τέτοιο σημαίνει ότι , οι κυβερνήσεις παρέχουν οικονομική ή και άλλη ενίσχυση στις ντόπιες επιχειρήσεις έτσι ώστε οι τελευταίες να επιτυγχάνουν την μέγιστη δυνατή παραγωγή .

     Αυτό μπορεί να προσφέρει την δυνατότητα σε μέχρι πρότινος αποτυχημένες και μη αποδοτικές επιχειρήσεις να βελτιώσουν την απόδοσή τους , μέσα από την κυβερνητική υποστήριξη . Καθώς αυτές οι επιχειρήσεις αναπτύσσονται , κάποιοι μικρότεροι ή τοπικής εμβέλειας παραγωγοί ( ιδιαίτερα αυτοί που βρίσκονται σε φτωχές χώρες και χρήζουν μεγαλύτερη βοήθεια ) , οδηγούνται στην καταστροφή . Κάθε μέτρο αυτού του είδους χαρακτηρίζεται προστατευτικό , αφού , καθιστώντας τα ξένα αγαθά πιο ακριβά και άρα λιγότερο ελκυστικά στον καταναλωτή , έχει την δυνατότητα να κλείνει τις πόρτες της αγοράς κάποιας χώρας , στα προϊόντα κάποιας άλλης . Οι ΗΠΑ , η Ιαπωνία αλλά και τα κράτη – μέλη της ΕΕ , επιστρατεύουν τέτοια μέτρα επικαλούμενες την προστασία των οικονομιών τους καθιστώντας ταυτόχρονα αδύνατη την πρόσβαση στην διεθνή αγορά για μικρότερες ή λιγότερο αναπτυγμένες χώρες .

     Ωστόσο , οι ίδιες χώρες που προστατεύουν και κλείνουν στους άλλους την αγορά τους , πιέζουν άλλες χώρες να ανοίξουν την δική τους αγορά . Η πρακτική του ανοίγματος της αγοράς μιας χώρας είναι γνωστή ως ελεύθερο εμπόριο ή απελευθέρωση του εμπορίου .

      Η ουσία της απελευθέρωσης του εμπορίου αφορά στο άνοιγμα της αγοράς μιας χώρας μέσω της άρσης των περιορισμών στο εμπόριο , όπως είναι οι δασμοί . Με το τρόπο αυτό αγαθά και υπηρεσίες που μπορεί να προέρχονται από οπουδήποτε , μπορούν να ανταγωνίζονται εγχώρια αγαθά και υπηρεσίες .

      Η απελευθέρωση του εμπορίου ωφελεί συνήθως τις μεγαλύτερες και πλουσιότερες χώρες , των οποίων οι μεγάλες επιχειρήσεις προσβλέπουν στην επέκτασή τους και στην διάθεση των προϊόντων τους σε διάφορες άλλες χώρες .

      Ο τομέας της αγροτικής παραγωγής ( αυτός δηλαδή από τον οποίον οι αναπτυσσόμενες χώρες έχουν τις μεγαλύτερες δυνατότητες κέρδους ) , είναι αυτός στον οποίο οι πλουσιότερες χώρες διατηρούν τα αυστηρότερα μέτρα προστασίας της δικής τους αγοράς .                                

                                                                 ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο  Π.Ο.Ε.

      Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου ( Π.Ο.Ε. ) , συστάθηκε το 1995 , ύστερα από έναν μαραθώνιο διαπραγματεύσεων που διεξήχθη μεταξύ διαφόρων κρατών κατά την περίοδο 1986 – 1994 .

      Ο  Π.Ο.Ε. , είναι η συνέχεια και η εξέλιξη της παλαιότερης Γενικής Συμφωνίας Δασμών και Εμπορίου ( GATT ) , οποία αποτελούσε μια δέσμη κανόνων παγκόσμιας ισχύος και καθόριζε το πλαίσιο διεξαγωγής του εμπορίου αγαθών . Την περίοδο που διεξάγονταν οι διαπραγματεύσεις για την σύσταση του Π.Ο.Ε. , η GATT ήδη μετρούσε 50 χρόνια ζωής . Ο  Π.Ο.Ε. είναι ουσιαστικά ένα άλλο όνομα γι ΄αυτό που γνωρίζουμε σαν πολυμερές σύστημα εμπορίου , δεδομένου ότι καθορίζει το νομικό πλαίσιο που διέπει τις εμπορικές συναλλαγές μεταξύ κρατών . Την στιγμή αυτή , ο Π.Ο.Ε. , αριθμεί 146 κράτη – μέλη .

      Ο  Π.Ο.Ε. θεμελιώθηκε πάνω σε μια σειρά συμφωνιών . Ενσωματώνει την παλαιά GATT , καλύπτοντας ταυτόχρονα ένα πολύ ευρύτερο πεδίο . Ενώ η GATT εστίαζε αποκλειστικά την προσοχή της στο εμπόριο αγαθών , ο Π.Ο.Ε. θέτει κανόνες για πολλούς άλλους τομείς όπως η αγορά υπηρεσιών , η γεωργία και η υφαντουργία .

      Ο  Π.Ο.Ε. έχει καταστεί πολύ ισχυρός εξαιτίας και του γεγονότος ότι διαθέτει ένα σύστημα διακανονισμών διαιτησίας που είναι νομικά δεσμευτικοί και επιτρέπουν σε μια χώρα να επιβάλει τεράστιες οικονομικές κυρώσεις σε μια άλλη , σε περίπτωση που αποδειχθεί ότι ή δεύτερη έχει παραβιάσει κάποιον κανόνα του Π.Ο.Ε.

      Αξίζει να σημειωθεί πως σε καμιά από τις υπάρχουσες διεθνείς νομοθεσίες για το περιβάλλον δεν υπάρχει κάποιο σύστημα διακανονισμών διαιτησίας που να μπορεί να ανταγωνιστεί το αντίστοιχο του Π.Ο.Ε. . Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα κάποιες χώρες να προτιμούν να προσφεύγουν στον Π.Ο.Ε. προκειμένου να διευθετήσουν πάσης φύσεως διαφορές αντί να ακολουθούν άλλους ( πολλές φορές ορθότερους ) δρόμους .

      Για παράδειγμα , κάποιες από τις διαφορές που έχουν επιλυθεί μέσω του Π.Ο.Ε. , αφορούσαν σε περιβαλλοντικά θέματα αλλά και σε θέματα που επηρεάζουν την ανθρώπινη υγεία . Συνεπώς , ο Π.Ο.Ε. , γίνεται ολοένα και πιο ισχυρός , με αρμοδιότητες σε πολλούς τομείς και μεγάλη δύναμη επιβολής .

      Η Υπουργική Διάσκεψη γίνεται τουλάχιστον μια φορά ανά διετία , είναι το ύψιστο επίπεδο λήψης αποφάσεων του Π.Ο.Ε. και απαρτίζεται από όλα τα κράτη – μέλη . Σε αυτές τις διασκέψεις διεξάγονται διαπραγματεύσεις πάνω σε πολλά διαφορετικά θέματα και λαμβάνονται αποφάσεις που για τα κράτη – μέλη είναι νομικά δεσμευτικές .

      Ήδη , από την σύσταση του Π.Ο.Ε. , εκφράστηκε δημόσια έντονος προβληματισμός σχετικά με τις λειτουργίες που επιτελεί ο Οργανισμός . Ο δημόσιος προβληματισμός μετατράπηκε σε δημόσια οργή στην 3η Υπουργική Διάσκεψη στο Σιάτλ , όπου 50000 άτομα βρέθηκαν εκεί προκειμένου να διαμαρτυρηθούν σχετικά με το πόσο άδικα λειτουργεί ο Π.Ο.Ε. και με το πόσο έχει πλήξει ( και συνεχίζει να πλήττει ) το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής . Οι διαπραγματεύσεις του Σιάτλ δεν οδήγησαν τελικά πουθενά και η διάσκεψη απέτυχε παταγωδώς .      Μήπως λοιπόν το Σιάτλ σηματοδότησε το τέλος του Π.Ο.Ε.;

      Η απάντηση είναι όχι . Αντίθετα μάλιστα , ο εν λόγω οργανισμός αποφάσισε να πραγματοποιήσει την επόμενη διάσκεψη στην πρωτεύουσα του Κατάρ , Ντόχα . Η απόφαση για διεξαγωγή της διάσκεψης σε ένα πιο απομονωμένο μέρος όπως η Ντόχα , ήταν ένας ελιγμός προκειμένου να μην επαναληφθεί η αποτυχία του Σιάτλ . Πράγματι , στην Ντόχα , η παρουσία των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων ( Μ.Κ.Ο.) , ήταν μηδαμινή , γεγονός που ήταν ακριβώς και ο στόχος του Π.Ο.Ε. ( η Greenpeace ήταν η μόνη από τις Μ.Κ.Ο.  που ασχολούνται με θέματα διεθνούς εμπορίου που είχε πετύχει να επισκεφθεί το Κατάρ ) .

      Οι κυβερνήσεις από την πλευρά τους προσπάθησαν να εξωραΐσουν την εικόνα του Π.Ο.Ε. , συμφωνώντας σχετικά με μια αναπτυξιακή δέσμη μέτρων  , η οποία θα προσφέρει οικονομικής φύσης πλεονεκτήματα σε αναπτυσσόμενες χώρες της Αφρικής , της Ασίας , του Νοτίου Ειρηνικού και της Λατινικής Αμερικής .

      Στις αναπτυσσόμενες χώρες δόθηκαν υποσχέσεις που αφορούσαν , για παράδειγμα , στην ευκολότερη προμήθειά τους με φάρμακα που καταπολεμούν θανατηφόρες ασθένειες και την ευκολότερη πρόσβαση για τα αγροτικά προϊόντα στις διάφορες αγορές ( ο λόγος είχε γίνει για όλα εκείνα τα προϊόντα , όπως είναι για παράδειγμα το βαμβάκι και ο καφές , των οποίων η καλλιέργεια αποτελεί σημαντικό μέρος της οικονομίας κάποιων αναπτυσσόμενων χωρών ) .

      Εξαιτίας του ιδιαίτερο ενδιαφέροντος γύρω από αναπτυξιακά ζητήματα , η διάσκεψη της Ντόχα χαρακτηρίστηκε ως η διάσκεψη της ανάπτυξης .

      Δυστυχώς , ένας τέτοιος χαρακτηρισμός μοιάζει ειρωνικός , αφού αυτά τα ζητήματα είναι και τα σημαντικότερα αντικείμενα διαφωνίας στο δρόμο για την διάσκεψη του Κανκούν .

      Με ειρωνεία μοιάζει μοιάζει και το γεγονός ότι υπάρχουν χώρες που τώρα προσπαθούν να υπαναχωρήσουν από δεσμεύσεις που είχαν ήδη αναλάβει στην Ντόχα . Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι πως , ενώ τα κράτη –  μέλη του Π.Ο.Ε. συμφώνησαν ομόφωνα να καταστήσουν τα φάρμακα πιο προσιτά για τις αναπτυσσόμενες χώρες , οι ΗΠΑ συνεχίζουν να μπλοκάρουν την συμφωνία .

      Ο Π.Ο.Ε. χρησιμοποιεί μια σειρά από μεθόδους οι οποίες φυλάσσονται μακριά από τα αδιάκριτα μάτια της κοινής γνώμης .

      Οι περισσότερες διαδικασίες λήψης αποφάσεων λαμβάνουν χώρα κεκλεισμένων των θυρών . Αυτό σημαίνει ότι μόνο οι κυβερνήσεις έχουν δικαίωμα συμμετοχής και έκθεσης των απόψεών τους .

      Υπάρχει επίσης η συνήθεια τα πρακτικά να παραμένουν κρυφά και να μην κοινοποιούνται . Ακόμα και οι διαιτητικοί διακανονισμοί γίνονται κεκλεισμένων των θυρών , που σημαίνει ότι διάφοροι ειδικοί που ανήκουν σε Μ.Κ.Ο. , συχνά δεν έχουν την δυνατότητα να δώσουν στην επιτροπή διακανονισμών πληροφορίες ή γνώσεις που διαθέτουν .

      Αδιαφανείς είναι όμως και οι ζυμώσεις για την δημιουργία κλίματος κοινής συναίνεσης που γίνονται πριν από την Υπουργική Διάσκεψη . Εάν αυτό δεν προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση αξίζει τότε να σημειωθεί ότι παράλληλα με την Υπουργική Διάσκεψη , πραγματοποιούνται κλειστές διαπραγματεύσεις μεταξύ συγκεκριμένων κυβερνήσεων , στις οποίες απαιτείται ειδική πρόσκληση . Το δέ σκεπτικό με το οποίο μοιράζονται οι προσκλήσεις είναι ασαφές και το αποτέλεσμα είναι να αποκλείονται από τις συζητήσεις πολλές χώρες .

        Η λογική των συναντήσεων κεκλεισμένων των θυρών όπου απαιτείται ειδική πρόσκληση , αφαιρεί από τις διαδικασίες του Π.Ο.Ε. και τα αποτελέσματα των συναντήσεών του , κάθε είδος νομιμότητας . Είναι ενδιαφέρον να επισημάνουμε ότι οι ΗΠΑ , οι χώρες της ΕΕ , ο Καναδάς , η Αυστραλία και η Ιαπωνία , είναι από τις χώρες που δεν λείπουν ποτέ από τις μίνι διασκέψεις .

      Η διαδικασία λήψης αποφάσεων εντός του Π.Ο.Ε. είναι πολύπλοκη . Ένας από τους κανονισμούς προβλέπει ότι οι αποφάσεις θα πρέπει να λαμβάνονται με συναίνεση. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να συμφωνούν όλα τα κράτη μέλη . Επίσης , στο τέλος κάθε διάσκεψης θα πρέπει να έχει ληφθεί απόφαση για όλα τα θέματα . Είτε θα υπάρχει συμφωνία για όλα τα θέματα , είτε δεν θα υπογραφεί καμία συμφωνία και η διάσκεψη θα αποτύχει ( επικρατεί η λογική του , όλα ή τίποτα ) .

      Το γεγονός αυτό δημιουργεί σε κάποιες χώρες μεγάλη πίεση προκειμένου να υπαναχωρήσουν σχετικά με κάποιο ζήτημα , αφού διαφορετικά κινδυνεύουν να αντιμετωπίσουν πολιτική ή οικονομικά αντίμετρα από τα υπόλοιπα κράτη –  μέλη .

      Αυτός ο τρόπος λειτουργίας δημιουργεί μια κατάσταση συναλλαγής . Εξαιτίας του γεγονότος ότι όλα τα θέματα αποτελούν αναπόσπαστα μέρη ενός και μόνου πακέτου , κάποιες κυβερνήσεις συχνά υπαναχωρούν σε ένα ζήτημα κερδίζοντας σαν αντάλλαγμα την υπαναχώρηση των άλλων κυβερνήσεων σε κάποιο άλλο .

      Το σύστημα αυτό ωφελεί κατά βάση τις ισχυρές χώρες που έχουν στην διάθεσή του περισσότερα ζητήματα προς συναλλαγή και ως εκ τούτου μπορούν να αποκομίσουν και περισσότερα οφέλη .

      Η ουσία είναι ότι η δομή του Π.Ο.Ε. δημιουργεί τις προϋποθέσεις προκειμένου η κάθε χώρα να διαθέτει διαφορετικό βαθμό επιρροής στις αποφάσεις και στις πολιτικές του Π.Ο.Ε. .

      Το γεγονός ότι για την λήψη των αποφάσεων απαιτείται η συναίνεση όλων των χωρών δεν σημαίνει ότι κάθε χώρα έχει την ίδια δύναμη μπροστά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων .

ΕΡΕΥΝΑ – ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΗ – ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΔΥΣΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ Α.Ε.

Τακτοποίηση δυσμενών Τειρεσίας α.ε.

blacklista.gr

Παράγωγα συμβόλαια ( Προθεσμιακά συμβόλαια )

blacklista.gr

 ΠΡΟΘΕΣΜΙΑΚΑ ΣΥΜΒΟΛΑΙΑ

       Ένα προθεσμιακό συμβόλαιο ( forward contract ) , είναι ένα συμβόλαιο σύμφωνα με το οποίο οι δύο αντισυμβαλλόμενοι συμφωνούν έτσι ώστε ο αγοραστής υποχρεούται να αγοράσει από τον πωλητή ( και ο πωλητής υποχρεούται να πουλήσει στον αγοραστή ) ένα περιουσιακό στοιχείο σε μια προσυμφωνημένη μελλοντική στιγμή και σε μια προσυμφωνημένη τιμή .           Λέμε ότι ο αγοραστής του συμβολαίου έχει μια long θέση στο συμβόλαιο , ενώ ο πωλητής έχει μια short θέση στο συμβόλαιο .      Η προσυμφωνημένη τιμή στο προθεσμιακό συμβόλαιο για αυτήν την μελλοντική αγοραπωλησία ονομάζεται τιμή παράδοσης ( delivery price ) .      H προσυμφωνημένη χρονική στιγμή στο προθεσμιακό συμβόλαιο κατά την οποία θα λάβει χώρα αυτή η μελλοντική αγοραπωλησία ονομάζεται χρόνος ωρίμανσης ( time of maturity ) του συμβολαίου .          Μια βασική μεταβλητή που επηρεάζει την αξία του συμβολαίου είναι η τρέχουσα τιμή του υποκειμένου περιουσιακού στοιχείου στο οποίο αναφέρεται το συμβόλαιο . Κατά την στιγμή της συμφωνίας , η τιμή παράδοσης του προθεσμιακού συμβολαίου επιλέγεται έτσι ώστε το συμβόλαιο να έχει μηδενική αξία τόσο για τον αγοραστή όσο και για τον πωλητή του συμβολαίου . Μετά από την στιγμή της συμφωνίας , η αξία του συμβολαίου αρχίζει και μεταβάλλεται ( οπότε γίνεται θετική για τον έναν αντισυμβαλλόμενο και αρνητική για τον άλλο ) .      Η προθεσμιακή τιμή ( forward price ) , ενός προθεσμιακού συμβολαίου ορίζεται ως η τιμή παράδοσης που θα έκανε το συμβόλαιο να έχει μηδενική αξία .      Για παράδειγμα :      Ο Α , συμφωνεί να πουλήσει στον Β ( και ο Β συμφωνεί να αγοράσει από τον Α ) , 100.000 λίτρα πετρελαίου σε 1 έτος από σήμερα προς 0,68 $ το λίτρο . Ας υποθέσουμε ότι η σημερινή τιμή του ενός λίτρου πετρελαίου είναι 0,65$ το λίτρο . Η τιμή 0,68$ ανά λίτρο είναι η τιμή παράδοσης του πετρελαίου σε ένα έτος από σήμερα . Δηλαδή σε ένα έτος από σήμερα ο αγοραστής θα πληρώσει 68.000$ στον πωλητή και θα παραλάβει 100.000 λίτρα πετρέλαιο . Εάν σε ένα έτος από σήμερα η τιμή του πετρελαίου έχει ανέβει στο 1$ ανά λίτρο , ο αγοραστής θα είναι κερδισμένος ( και ο πωλητής ζημιωμένος ) κατά 32.0000$ . Αντίθετα , εάν σε ένα έτος από σήμερα , η τιμή του πετρελαίου είναι 0,50$ ανά λίτρο , τότε ο αγοραστής θα είναι ζημιωμένος ( και ο πωλητής κερδισμένος ) κατά 18.000$ .       Ας υποθέσουμε τώρα ότι την επόμενη ημέρα της συμφωνίας η τιμή του πετρελαίου ανέβηκε από τα 0,65$ ανά λίτρο στα 1$ ανά λίτρο . Εάν οι δύο αντισυμβαλλόμενοι είχαν κάνει την συμφωνία τους την επόμενη μέρα τότε δεν θα είχαν συμφωνήσει σε τιμή παράδοσης 0,68$ το λίτρο , αλλά σε μια άλλη τιμή , ας πούμε 1,05$ ανά λίτρο . Τώρα το προθεσμιακό συμβόλαιο της προηγούμενης ημέρας έχει ήδη θετική αξία για τον αγοραστή και αρνητική αξία για τον πωλητή. Δηλαδή , την επόμενη ημέρα η προθεσμιακή τιμή του συμβολαίου είναι 1,05$ ανά λίτρο . Τα προθεσμιακά συμβόλαια που συμφωνούνται αυτή την ημέρα έχουν τιμή παράδοσης 1,05$ ανά λίτρο . Ο Α που αγόρασε το συμβόλαιο την προηγούμενη ημέρα είναι σαφώς κερδισμένος ( αυτή την συγκεκριμένη ημέρα , για αργότερα δεν ξέρουμε τι θα συμβεί ) .

ΕΡΕΥΝΑ – ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΗ – ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΔΥΣΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ Α.Ε.

Aπό το αρθ. 44 , στο αρθ. 99 ( πτωχευτικός κώδικας )

blacκlista.gr

                                                                                     ΠΤΩΧΕΥΤΙΚΟΣ  ΚΩΔΙΚΑΣ

     Σύμφωνα με το έως τώρα ισχύσαν άρθρο 44 του ν. 1892/1990 , αν μια επιχείρηση με οικονομικά προβλήματα κατάφερνε να συνεννοηθεί με την πλειοψηφία των πιστωτών της , οι οποίοι εκπροσωπούσαν ποσοστό 60% του συνόλου των απαιτήσεων , στο οποίο περιλαμβανόταν ποσοστό 40% των τυχόν εμπράγματων ασφαλισμένων , δεν είχε παρά να ζητήσει απλώς και μόνο την επικύρωση της συμφωνίας ρύθμισής και περιορισμού των χρεών της , που υπέγραφε μαζί τους , από το εφετείο της έδρας , το οποίο ερευνώντας , σύμφωνα με την διαδικασία των άρθρων 739 επ. ΚΠολΔ , αν συνέτρεχε ο βασικός αυτός όρος , δεχόταν την αίτηση με απόφαση του που εκδιδόταν μέσα σε 20 ημέρες και που δεν μπορούσε να προσβληθεί με κανένα τακτικό ή έκτακτο ένδικο μέσο .
     Επίσης εφόσον υπεισέρχετο συμφωνία με τους πιστωτές που αντιπροσώπευαν το 60% των οφειλών της εταιρείας , την συμφωνία ακολουθούσε υποχρεωτικώς και το υπόλοιπο 40% .
     Προβλεπόταν διορισμός επιτρόπου επικουρικά και ως εξαιρετική , προς υποβοήθηση απλώς και μόνο της σύναψης μιας συμφωνίας που αφορούσε το ίδιο το άρθρο .
     Τώρα , ας δούμε τι ακριβώς περιλαμβάνει το πρόσφατο άρθρο 99 του νέου πτωχευτικού κώδικα .
     Το άρθρο 99 του νόμου 3588/2007 , περί προστασίας πιστωτών , επιτρέπει στις επιχειρήσεις να προσφύγουν στα πολυμελή πρωτοδικεία και να ζητήσουν προστασία και συνδιαλλαγή με τους πιστωτές τους , ώστε να αποφευχθεί η πτώχευση .
     Για να ξεκινήσει μια επιχείρηση αυτήν την διαδικασία , ουσιαστικά έχει ήδη επέλθει συμφωνία με τους βασικούς πιστωτές της .
Προσφεύγοντας δικαστικά με την αίτηση υπαγωγής στο άρθρο 99 , η εταιρία καλείται να αποδείξει ότι βρίσκεται σε οικονομική δυσπραγία , χωρίς όμως να έχει μπει σε παύση πληρωμών .
     Ενώπιον του πολυμελούς πρωτοδικείου θα πρέπει να περιγράψει την δραστηριότητά της , τα μεγέθη της , την κοινωνική σημασία της , αλλά και να παρουσιάσει ένα εφαρμόσιμο και βιώσιμο επιχειρηματικό πλάνο , ζητώντας την προστασία του πτωχευτικού κώδικα .
Το δικαστήριο θα αποφασίσει αν θα συνεχίσει ή όχι την λειτουργία της μέσω διαπραγμάτευσης των οφειλών με τους πιστωτές της και αν το κρίνει αναγκαίο ( κυρίως για μη εισηγμένες στο χρηματιστήριο που δεν υποβάλλουν τρίμηνες οικονομικές καταστάσεις ) , να ορίσει εμπειρογνώμονα για να ελέγξει τα οικονομικά στοιχεία .
     Ο εμπειρογνώμονας , εντός 20 ημερών , καλείται να συντάξει και να υποβάλλει την σχετική έκθεση στο δικαστήριο .
Εφόσον η αίτηση γίνει δεκτή και ανοίξει η διαδικασία συνδιαλλαγής , το δικαστήριο ορίζει τον μεσολαβητή ,( υποχρεωτικά πλέον και όχι επικουρικά ) ο οποίος θα επιχειρήσει την επίτευξη τελικής συμφωνίας μεταξύ της εταιρίας και των πιστωτών – προμηθευτών που εκπροσωπούν τουλάχιστον το 50% των απαιτήσεων , ενώ θα προτείνει και λύσεις για την διάσωση της επιχείρησης .
     Αξιοσημείωτο είναι πως στους πιστωτές εντάσσονται και οι εργαζόμενοι της εταιρίας .
     Το επόμενο βήμα είναι η κατάρτιση μιας πρότασης επιβίωσης , την οποία θα παρουσιάσει ο μεσολαβητής στις πιστώτριες τράπεζες .
Στην συνέχεια , η πρόταση αυτή και μέσα σε διάστημα 2 μηνών , υποβάλλεται στο δικαστήριο , το οποίο , εφόσον υπάρχει η σύμφωνη γνώμη των πιστωτών , εγκρίνει και επικυρώνει την πρόταση .
     Ωστόσο , δεν είναι δεδομένο ότι το πρωτοδικείο θα δεχτεί de facto την πρόταση .
     Πιστωτές που δεν έχουν συνυπογράψει την πρόταση του διαμεσολαβητή , δεν εντάσσονται στο πλαίσιο που πιθανόν να επικυρώσει το πρωτοδικείο .
     Ας ρίξουμε τώρα μια ματιά στο τί προβλέπουν τα άρθρα του 99 – 106 του ν. 3588/2007 .

• Για να υπαχθεί φυσικό ή νομικό πρόσωπο στο άρθρο 99 θα πρέπει να έχει ληξιπρόθεσμες οφειλές τουλάχιστον 500.000 € .
• Η επιχείρηση θα πρέπει να απασχολεί πάνω από 20 άτομα προσωπικό .
• Η συμφωνία συνδιαλλαγής δεσμεύει μόνο εκείνους που την υπέγραψαν .
• Στην αίτηση επισυνάπτεται σε πρότυπο γραμμάτιο κατάθεσης του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων , ποσό 5000 € για την αμοιβή του εμπειρογνώμονα και του μεσολαβητή .
• Το Δημόσιο , Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου , δημόσιες επιχειρήσεις  , φορείς κοινωνικής πρόνοιας και ασφάλισης , μπορούν να συναινούν σε μείωση των απαιτήσεών τους , με τους ίδιους όρους που θα μείωνε τις απαιτήσεις του και ένας ιδιώτης δανειστής .
• Το δικαστήριο δεν επικυρώνει της συμφωνία εταιρίας – πιστωτών εάν :                             

    α) Ο οφειλέτης , κατά την σύνοψη της συμφωνίας , έχει επέλθει σε κατάσταση παύσης πληρωμών .
    β) Οι όροι της συμφωνίας δεν εξασφαλίζουν την διάρκεια της επιχειρηματικής δραστηριότητας .
    γ) Θίγονται τα συμφέροντα των πιστωτών που δεν υπέγραψαν της συμφωνία .
    δ) Η διάρκεια ισχύος της συμφωνίας συνομολογείται για διάστημα πέραν των 2 ετών από την επικύρωσή της .

• Με την επικύρωση της συμφωνίας , παύει η λήψη οποιουδήποτε ασφαλιστικού μέτρου κατά του οφειλέτη , αίρετε αυτοδικαίως η απαγόρευση έκδοσης επιταγών , αναστέλλεται για περίοδο 6 μηνών η λήψη κάθε μέτρου συλλογικής αναγκαστικής εκτέλεσης , συμπεριλαμβανομένης της κήρυξης πτώχευσης κ.λπ.

ΕΡΕΥΝΑ – ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΗ – ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΔΥΣΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ Α.Ε.

Η κατανομή των πόρων και οι «οικονομολόγοι» ..

                                                                                        blacklista.gr KATANOMH TΩΝ ΠΟΡΩΝ ( allocation of resources )Πρόκειται για την «σημαντικότερη» διαδικασία σύμφωνα με την οικονομική επιστήμη .
Οι πόροι είναι οτιδήποτε μπορεί να κατέχει και να εκμεταλλεύεται ένας άνθρωπος :

– Κεφάλαιο .

– Γη .– Εργασία ( που μπορεί να διαθέσει ) .
– Γνώσεις κ.λπ .
     Σε μια ελεύθερη αγορά ( και όχι μόνο ) , η ανταλλαγή πόρων είναι αδιάκοπη . Μέσω των συναλλαγών και με μέσο το χρήμα , οι άνθρωποι προσφέρουν ο ένας στον άλλον τους πόρους τους ( δηλαδή την περιουσία τους και τα προσόντα τους ) με αντάλλαγμα άλλους πόρους ( στην πραγματικότητα βέβαια δεν παίρνουν ως αντάλλαγμα πόρους αλλά χρήμα με το οποίο μπορούν να αγοράσουν όποιους πόρους επιθυμούν ) .
     Θεωρείται λοιπόν πως η αγορά διευκολύνει αυτήν την συνεχή αλλαγή της ιδιοκτησίας των πόρων .
     «Υποτίθεται» επίσης πως η αγορά οδηγεί και στην καλύτερη δυνατή ( την άριστη ) κατανομή των πόρων .
     Όταν αυτή επιτυγχάνεται , η κοινωνία αυξάνει τον πλούτο της …
     Ένα παράδειγμα :
     Ο Δημήτρης έχει ένα αυτοκίνητο το οποίο αποτιμά για 6000€ . Αυτό σημαίνει πως δεν το πουλά κάτω από 6000€ , αλλά θα το πουλούσε ευχαρίστως για 6100€ .
Ο Βασίλης έχει στην τσέπη του 8000€ και φυσικά τις εκτιμά τόσο ακριβώς .
     Ο πλούτος της κοινωνίας λοιπόν ( αν την περιορίσουμε σ΄αυτά τα δύο άτομα ) , είναι 14000€ . ( 6000€ του αυτοκινήτου του Δημήτρη και 8000€ τα μετρητά του Βασίλη ) .
     Περνώντας ο Βασίλης από το σπίτι του Δημήτρη , βλέπει το αμάξι του παρκαρισμένο απ’ έξω και σκέφτεται πως ευχαρίστως θα έδινε 7000€ για να το αποκτήσει .

Ετικέτες Technorati: Η κατανομή των πόρων και οι «οικονομολόγοι»,διαγραφη δυσμενών Τειρεσίας α.ε.

     Γι’ αυτόν , το αυτοκίνητο αξίζει περισσότερο απ’ ότι για τον Δημήτρη και δεν υπάρχει αμφιβολία πως και ο τελευταίος θα προτιμούσε τα 7000€ από τα 6000€ που το εκτιμούσε ο ίδιος .
     Αν επικοινωνήσουν και διαπραγματευθούν , θα καταλήξουν σχεδόν σίγουρα στην πώληση του αυτοκινήτου από τον Δημήτρη στον Βασίλη .
     Ας πούμε πως ο Δημήτρης είναι πολύ καλός στα παζάρια και κατορθώνει να το πουλήσει στον Βασίλη στο ποσό των 6800€ .
     Σαν αποτέλεσμα , ο Δημήτρης τώρα έχει στην τσέπη του 6800€ και ο Βασίλης ένα αυτοκίνητο που ( γι’ αυτόν ) αξίζει 7000€ συν 1200€ που του περίσσεψαν …
     Η κοινωνία αύξησε τον πλούτο της σε 15000€ ( 6800 + 8200 ) .
     Που βρέθηκαν τα επιπλέον 1000€ ;;;
     Μα από την άριστη κατανομή των πόρων , η οποία με την βοήθεια της αγοράς οδήγησε στην απόκτηση του πόρου από εκείνον που τον εκτιμά περισσότερο , που γι’ αυτόν έχει την μεγαλύτερη αξία και που είναι πρόθυμος να να πληρώσει για να τον αποκτήσει .
Προσοχή!

     Αν ο Βασίλης ήταν καλύτερος στα παζάρια και έπειθε τον Δημήτρη να του δώσει το αμάξι για 6200€ , τότε πάλι θα είχε επιτευχθεί το «κοινωνικό κέρδος» των 1000€ .
     Ο Δημήτρης θα είχε 6200€ και ο Βασίλης το αυτοκίνητο που αξίζει 7000€ γι’ αυτόν και 1800€ «ρέστα» . Σύνολο 15000€ ( 6200 + 7000 + 1800 ) !!
     Βλέπουμε λοιπόν πως για την κοινωνία δεν έχει σημασία ποιος είναι καλύτερος στην διαπραγμάτευση , αλλά να πραγματοποιηθεί η συναλλαγή . Όσο για τα μέρη που συναλλάσσονται , αυτά μπορούν να κερδίσουν λίγα ή πολλά ( ανάλογα με τις διαπραγματευτικές τους ικανότητες ) , αλλά πάντως θα κερδίσουν σίγουρα ( αλλιώς δεν θα συναινούσαν στην συναλλαγή ). !!
     Εκτιμάται λοιπόν από τους οικονομολόγους ότι μια κοινωνία πρέπει να αφήνει ελεύθερες τις συναλλαγές ώστε να επιτυγχάνεται η όσο το δυνατόν άριστη κατανομή των πόρων , η οποία οδηγεί στην αύξηση του πλούτου της κοινωνίας ως συνόλου …!!
Χα !!

              ΕΡΕΥΝΑ – ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΗ – ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΔΥΣΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ Α.Ε.

Πολιτικο-φιλοσοφικές θεωρίες για την κοινωνία ( κρατική παρέμβαση )

                                                                                      blacklista.grΠΟΛΙΤΙΚΟ – ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ

α) Φιλελευθερισμός ,
β) Ωφελισμός ,
γ) Απόψεις του Ρόουλς για την κοινωνική δικαιοσύνη και τον σοσιαλισμό .
                             ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΙ
     Για τους φιλελεύθερους , ο πρωταρχικός στόχος της κοινωνίας είναι η ατομική ελευθερία και ο καλύτερος τρόπος για να επιτευχθεί η οικονομική της διάσταση είναι ο ανταγωνισμός στην αγορά και η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής .
     Οι σύγχρονοι φιλελεύθεροι , όπως οι Χάγιεκ , Φρήντμαν και Νόζικ , αντλούν από δυο διαφορετικές φιλοσοφικές παραδόσεις .
     Οι δύο πρώτοι υπερασπίζονται την αγορά και την ατομική ιδιοκτησία , επειδή αυτές μεγιστοποιούν την κοινωνική ευημερία και χρησιμοποιούν επιχειρήματα που ανάγονται ιστορικά στους φιλοσόφους Χιούμ και Μπένθαμ .
     Ο Νόζικ υπερασπίζεται την ατομική ιδιοκτησία ως φυσικό δικαίωμα με ηθικά επιχειρήματα που ανάγονται ιστορικά στον φιλόσοφο Σπένσερ . Θεωρεί την κρατική παρέμβαση ηθικά λανθασμένη , διότι αποσπά από τα άτομα εισόδημα που απέκτησαν νόμιμα και να αναγκάζει να ξοδεύουν μέρος του χρόνου τους εργαζόμενα για το κράτος .
     Ο Νόζικ είναι υπέρμαχος του «ελάχιστου κράτους» ή του «κράτους νυχτοφύλακα» , που έχει ως μοναδικό ρόλο την προάσπιση της ασφάλειας των προσώπων και της ιδιοκτησίας .
Και οι Χάγιεκ και Φρήντμαν θεωρούν ότι η σπουδαιότερη κοινωνική αξία είναι η ατομική ελευθερία αλλά υποστηρίζουν την αγορά και την ιδιωτική οικονομία με το επιχείρημα ότι αυτό το σύστημα μεγιστοποιεί την κοινωνική ευημερία .
     Γι’ αυτούς η κρατική παρέμβαση πρέπει να περιορίζεται στην προστασία της ελευθερίας είτε από εξωτερικού εχθρούς ( άμυνα ) είτε από τους συμπολίτες ( διατήρηση του νόμου και της τάξης , εγγύηση των ιδιωτικών συμβολαίων και εξασφάλιση πλήρους ανταγωνισμού στις αγορές ) .
     Επίσης , ενώ για τον Νόζικ το κράτος δεν δικαιούται να έχει κανέναν αναδιανεμητικό ρόλο , για τους Χάγιεκ και Φρήντμαν μπορεί να αναδιανέμει το εισόδημα , αλλά σε περιορισμένο βαθμό και μόνο για την αντιμετώπιση της φτώχειας .
     Ο Χάγιεκ εξάλλου υποστηρίζει ότι η έννοια της κοινωνικής δικαιοσύνης στερείται νοήματος , εφόσον η αγορά αποτελεί απρόσωπο μηχανισμό , που ομοιάζει με οικονομικό παίγνιο με νικητές και ηττημένους . Γι΄αυτό και η διανομή του προϊόντος μέσω αυτής δεν μπορεί να είναι ούτε δίκαιη αλλά ούτε και άδικη .
     Η επιδίωξη της κοινωνικής δικαιοσύνης είναι επικίνδυνη , διότι το κράτος μπορεί να καταστρέψει την τάξη που επιβάλλει η αγορά και η οποία είναι ταυτόχρονα αποτελεσματική και η μόνη που εγγυάται την ατομική ελευθερία .
     Όταν το κράτος εμποδίζει την απρόσκοπτη λειτουργία της αγοράς , τότε θέτει σε κίνηση μια διαδικασία που οδηγεί προοδευτικά στον ολοκληρωτισμό .
                                                             ΩΦΕΛΙΜΙΣΤΕΣ
     Το ρεύμα αυτό έλκει την καταγωγή του από τον Άγγλο ριζοσπάστη φιλόσοφο Τζέρεμι Μπένθαμ , που πρώτος υποστήριξε ότι οι άνθρωποι συνειδητά επιδιώκουν την ευχαρίστηση και αποφεύγουν τον πόνο , ότι οι ηθικοί κανόνες οφείλουν να ενθαρρύνουν την συμπεριφορά που αυξάνει την ευχαρίστηση και μειώνει τον πόνο και ότι η κρατική παρέμβαση είναι απαραίτητη για την εξασφάλιση της μέγιστης ευτυχίας για τον μέγιστο αριθμό ατόμων .
Η κρατική παρέμβαση , για τον Μπένθαμ , ταυτιζόταν με την νομοθεσία που οφείλει να θεσπίζει ένα σύστημα κινήτρων και ποινών , που να εξαναγκάζει τα άτομα να προάγουν την ευτυχία του συνόλου .
     Οι σύγχρονοι ωφελιμιστές ενστερνίζονται την άποψη του Μπένθαμ για την ανάγκη κρατικής παρέμβασης προκειμένου να μεγιστοποιηθεί η κοινωνική ευημερία , που αποτελεί τον κύριο γι’ αυτούς στόχο , αλλά δεν μιλούν μόνο για την ανάγκη υιοθέτησης κατάλληλης νομοθεσίας .
Δίνουν έμφαση στον αναδιανεμητικό ρόλο του κράτους .
Υποστηρίζουν , ότι η μεγιστοποίηση της κοινωνικής ευημερίας εξασφαλίζεται όταν τα αγαθά παράγονται αποτελεσματικά και διανέμονται δίκαια ( αν και όχι απαραίτητα ίσα ) .
     Στα αγαθά περιλαμβάνονται όχι μόνο τα υλικά αγαθά και οι υπηρεσίες , αλλά και τα δικαιώματα , οι ελευθερίες και η πολιτική δύναμη .
Δεδομένου ότι η οριακή χρησιμότητα φθίνει με την αύξηση του εισοδήματος , η αναδιανομή του εισοδήματος μέσω του κράτους από αυτούς με υψηλότερα εισοδήματα σ ‘ αυτούς με χαμηλότερα , αυξάνει την κοινωνική ευημερία .
     Γενικότερα , ενώ οι σύγχρονοι ωφελιμιστές πιστεύουν ότι ο καπιταλισμός είναι αποτελεσματικότερος από οποιοδήποτε άλλο σύστημα , παράλληλα θεωρούν ότι συνεπάγεται υψηλό κόστος με όρους ανισότητας και φτώχειας και ότι το κράτος μπορεί να μετριάσει αυτό το κόστος , αυξάνοντας παράλληλα την κοινωνική ευημερία .
Επίσης δέχονται την δημόσια παραγωγή ορισμένων αγαθών , σε περίπτωση που υπάρχουν ατέλειες και αδυναμίες της αγοράς .
     Δύο είναι οι σημαντικότερες κριτικές που έχουν απευθυνθεί στον ωφελισ

Ετικέτες Technorati: κρατική παρέμβαση,διαγραφη δυσμενών Τειρεσίας α.ε.

μό .
     α) Η μεγιστοποίηση της κοινωνικής ευημερίας δεν προϋποθέτει απαραίτητα την βελτίωση της θέσης αυτών με το χαμηλότερο εισόδημα . Μπορεί να επιτευχθεί αυξάνοντας μόνο την ευημερία των πλουσιότερων , με αποτέλεσμα την χειροτέρευση της σχετικής θέσης των φτωχότερων .
     β) Η άριστη διανομή του εισοδήματος δεν μπορεί να προσδιοριστεί , παρά μόνο εάν η ατομική χρησιμότητα μετρηθεί με αριθμητικό τρόπο , ώστε να γίνεται σύγκριση μεταξύ ατομικών χρησιμοτήτων . Έτσι δεν μπορεί να αποδειχθεί εμπειρικά ότι η αναδιανομή εισοδήματος από τους πλούσιους στους φτωχούς οδηγεί σε αύξηση της κοινωνικής ευημερίας .
Η πρώτη κριτική ασκείται από τους υπέρμαχους της κοινωνικής δικαιοσύνης για λόγους αρχής , όπως ο φιλόσοφος Ρόουλς , ενώ η δεύτερη από τους φιλελεύθερους .
                                     Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΡΟΟΥΛΣ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
     Για τον Ρόουλς , που είναι φιλόσοφος , η δικαιοσύνη αποτελεί φυσικό δικαίωμα , το οποίο είναι αναπαλλοτρίωτο και δεν μπορεί να υποχωρήσει μπροστά στην κοινωνική ευημερία . Γι ‘ αυτό και η κοινωνική δικαιοσύνη πρέπει να αποτελεί τον πρωταρχικό στόχο των θεσμών .
Η δικαιοσύνη είναι επιθυμητή από μόνη της , για ηθικούς λόγους , αλλά επίσης και επειδή οι κοινωνικοί θεσμοί επιβιώνουν μόνον όταν θεωρούνται δίκαιοι .
     Ο Ρόουλς υποστηρίζει ότι υπάρχει ένας ορισμός της δικαιοσύνης που είναι ταυτόχρονα γενικός ( για όλους τους πολιτισμούς ) και προκύπτει μέσω μιας διαδικασίας που καθένας μπορεί να συμφωνήσει ότι είναι δίκαιη .
     Αυτή η διαδικασία οδηγεί στην διατύπωση αρχών περί δίκαιης διανομής των αγαθών , όπου στα αγαθά περιλαμβάνονται όχι μόνο τα υλικά αγαθά αλλά επίσης η ελευθερία και οι ευκαιρίες .
Όλα τα αγαθά πρέπει να διανέμονται ίσα , εκτός και αν μία άνιση διανομή τους ωφελεί αυτά τα άτομα ή τις ομάδες που βρίσκονται στην χειρότερη θέση .
Έτσι , μια πολιτική που θα αύξανε της ευημερία των πλουσιοτέρων χωρίς να μειώνει αυτήν των υπολοίπων , θα ήταν επιθυμητή για τους ωφελιμιστές και ανεπιθύμητη για τους οπαδούς του Ρόουλς .
                                                 ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ
     Οι βασικοί σοσιαλιστικοί στόχοι είναι η ισότητα , η ελευθερία και η αλληλεγγύη .
     Διαφορετικοί συγγραφείς τους αποδίδουν διαφορετική βαρύτητα . Υπάρχει όμως γενική συμφωνία για την σημασία της ισότητας και για την διανομή του εισοδήματος ανάλογα με τις ανάγκες κάθε ατόμου σε μία ολοκληρωμένη σοσιαλιστική κοινωνία .
     Παρά την συμφωνία τους ως προς τους κοινωνικούς στόχους και την διάγνωση των αποτυχιών της αγοράς στο να τους ικανοποιήσει , οι σοσιαλιστές διχάζονται ως προς τον καλύτερο τρόπο για την επίτευξή τους .
     Οι σοσιαλδημοκράτες υποστηρίζουν ότι οι θεσμικές αλλαγές , με προεξάρχοντα τον ολοένα διευρυνόμενο ρόλο του κράτους στην οικονομική ζωή , έχουν περιορίσει σημαντικά τα κακά του καπιταλισμού και έχουν καταστήσει δυνατό τον έλεγχο του συστήματος της αγοράς και την χρησιμοποίησή του για την επίτευξη σοσιαλιστικών στόχων .
Εντέλει αποδέχονται τον ρόλο της ατομικής ιδιοκτησίας και της αγοράς , αν και τροποποιημένο και στις δύο περιπτώσεις από την κρατική παρέμβαση . Όπως και οι ωφελιμιστές , πιστεύουν ότι οι στόχοι τους θα επιτευχθούν στο πλαίσιο μια μικτής οικονομίας .
     Άλλοι σοσιαλιστές , όπως οι μαρξιστές , θεωρούν ότι η ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και το σύστημα της αγοράς και του κέρδους είναι από την φύση τους αντιφατικά με τους σοσιαλιστικούς στόχους .
     Ειδικότερα θεωρούν τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής εκμεταλλευτικές και ασύμβατες με την επίτευξη του στόχου της ισότητας . Γι αυτό και απορρίπτουν τον καπιταλισμό , ακόμα και με την μορφή της μικτής οικονομίας .
Τα παραπάνω ανεπτύχθησαν από την Επίκουρη καθηγήτρια της Παντείου,του τμήματος
κοινωνικής πολιτικής , κυρίας Μαρίας Καραμεσίνη .

                                 ΕΡΕΥΝΑ – ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΗ – ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΔΥΣΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ Α.Ε.

Η κοινωνική πολιτική είναι άχρηστη και επιζήμια ( κλασσική σχολή οικονομικών θεωριών )

                                                                                           blacklista.grA.Smith , T.Malthus , D.Ricardo , J.S.Mill
     Ως εκπρόσωποι της κλασικής οικονομικής σχολής , ήταν φανατικοί υποστηρικτές και κήρυκες του οικονομικού φιλελευθερισμού , σύμφωνα με τον οποίο ο κύριος κανόνας οικονομικής πολιτικής είναι η ελευθερία της οικονομικής δραστηριότητας , που επιτυγχάνεται με την κατάργηση της κρατικής παρέμβασης .
     Οι απόψεις τους για την κρατική παρέμβαση σε δύο τομείς κοινωνικής πολιτικής : τις παροχές προς τους φτωχούς και τους μισθούς .
                                                                  A.Smith
     Για τον A.Smith , πηγή του πλούτου ενός έθνους είναι η εργασία . Η αύξηση του πλούτου μπορεί να προέλθει είτε από την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας , που είναι αποτέλεσμα του εντεινόμενου καταμερισμού της εργασίας , είτε από την αύξηση του αριθμού των παραγωγικών εργατών , που εξαρτάται από την συσσώρευση του κεφαλαίου .
Τόσο ο ρυθμός συσσώρευσης του κεφαλαίου , όσο και η εμβάθυνση του καταμερισμού της εργασίας εξαρτώνται από την διαρκή μεγέθυνση των αγορών , που επιτυγχάνεται με την απελευθέρωση του εμπορίου από τα προστατευτικά εμπόδια .
     Με τον όρο πλούτο , ο Smith εννοούσε το σύνολο των υλικών προϊόντων ή των ειδών κατανάλωσης , δεδομένου ότι η κατανάλωση ήταν γι ‘ αυτόν ο τελικός στόχος και η αιτία της παραγωγής . Επιπλέον αναφερόταν στα αναγκαία καταναλωτικά εμπορεύματα ως αυτά που τα ήθη μιας κοινωνίας θεωρούν ανεπίτρεπτο για αξιοπρεπείς ανθρώπους , ακόμα και της κατώτερης εισοδηματικής τάξης , να μην διαθέτουν .
     Δεν πρότεινε όμως κάποια μορφή κρατικής παρέμβασης υπέρ των φτωχών , ώστε αυτοί να εξασφαλίζουν τα αναγκαία καταναλωτικά εμπορεύματα , διότι εμπιστευόταν απόλυτα το σύστημα της ελεύθερης αγοράς ως προς αυτό το θέμα.
     Θεωρούσε συγκεκριμένα , ότι η αγορά λειτουργούσε ως «αόρατο χέρι» , που εναρμόνιζε τα εγωιστικά ατομικά συμφέροντα με το συμφέρον της κοινωνίας .
Παράλληλα θεωρούσε ότι η νομοθεσία για τους φτωχούς , που προέβλεπε βοήθεια σε χρήμα και σε είδος , έπρεπε να καταργηθεί , διότι παρεμπόδιζε την γεωγραφική κινητικότητα της εργασίας , εφόσον έδενε τον φτωχό με την κοινότητα που κατοικούσε και η οποία του παρείχε βοήθεια .
                                                                 T.Malthus
     O T.Malthus είναι γνωστός μεταξύ άλλων γιατί πρώτος διατύπωσε τον νόμο του πληθυσμού και υποστήριξε την άποψη ότι η βοήθεια προς τους φτωχούς είναι επιζήμια , διότι επιδεινώνει την φτώχεια τους .
     Ο νόμος του πληθυσμού λέει ότι το ύψος του πληθυσμού καθορίζεται από την διαθέσιμη ποσότητα διαβίωσης .
     Η φτώχεια και η ένδεια προκύπτουν από το γεγονός ότι τα μέσα διαβίωσης αυξάνονται κατά αριθμητική πρόοδο , λόγω των φθινουσών αποδόσεων της γης , ενώ ο πληθυσμός κατά γεωμετρική πρόοδο .
     Οι φτωχοί μπορούν να βελτιώσουν την μοίρα τους μόνο όταν απέχουν συνειδητά από την γρήγορη αύξηση του πληθυσμού τους με το να παντρεύονται σε μεγαλύτερες ηλικίες και με την σεξουαλική εγκράτεια .
     Η ένδεια οδηγεί εκ των πραγμάτων στην συγκράτηση του ρυθμού αύξησης του πληθυσμού , ενώ αντίθετα η βοήθεια προς τους φτωχούς , ενθαρρύνει αυτούς να κάνουν και άλλα παιδιά και άρα επιδεινώνει την φτώχεια τους .
     Με βάση αυτό το συμπέρασμα , ο Μalthus επετέθη στις αρχές του 19ου αιώνα με δριμύτητα στον ισχύοντα στην Βρετανία νόμο περί φτωχών , τασσόμενος υπέρ της τροποποίησής του επί το αυστηρότερο .
                                                                D.Ricardo
     O D.Ricardo χρησιμοποίησε τον νόμο του πληθυσμού του Malthus για να διατυπώσει τον σιδερένιο νόμο των μισθών .
     Σύμφωνα μ ‘ αυτόν τον νόμο , οι μισθοί των εργατών ρυθμίζονται από τις μεταβολές του πληθυσμού και κυμαίνονται γύρω από το ελάχιστο όριο συντήρησης . Γι ‘ αυτό , κάθε προσπάθεια αύξησης των μισθών με τεχνητά μέσα ( π.χ. μέσω απεργιών ή εργοστασιακής νομοθεσίας ) είναι καταδικασμένη σε αποτυχία .
     Ο σιδερένιος νόμος των μισθών συνδέεται επίσης με τους νόμους της διανομής του εισοδήματος και της φθίνουσας γονιμότητας του εδάφους .
     Σύμφωνα με τον Ricardo , η συσσώρευση του κεφαλαίου οδηγεί σε αύξηση του πληθυσμού , επέκταση των καλλιεργειών στα λιγότερο γόνιμα εδάφη και σε ανύψωση της τιμής των αγροτικών προϊόντων , λόγω υψηλοτέρων εξόδων παραγωγής .
Η ανάγκη εξασφάλισης του ελάχιστου ορίου συντήρησης των εργατών , προκαλεί αύξηση των ονομαστικών μισθών προς αντιστάθμιση των υψηλότερων τιμών των αγροτικών προϊόντων , με συνέπεια την μείωση των κερδών , έως ότου η οικονομία περιέλθει σε κατάσταση στασιμότητας .
     Η στασιμότητα παράγει ανεργία και πτώση των ονομαστικών μισθών κάτω από το ελάχιστο όριο συντήρησης . Η πτώση αυτή ωθεί ξανά τα κέρδη προς τα πάνω και έτσι επιταχύνεται η συσσώρευση κεφαλαίου .
     Σε περίοδο ταχείας συσσώρευσης , μια νομοθετική παρέμβαση στους μισθούς μειώνει το ποσοστό κέρδους και άρα επιταχύνει την είσοδο της οικονομίας στην φάση της στασιμότητας , ενώ σε περίοδο βραδείας συσσώρευσης του κεφαλαίου δεν αφήνει το ποσοστό κέρδους να ανέλθει ώστε να εξέλθει η οικονομία από την στασιμότητα .
Παρόμοια είναι τα επιχειρήματα του Ricardo ενάντια στις παροχές του κράτους προς τους φτωχούς μέσω φορολογίας .
     Η φορολογία , όταν πλήττει τις επιχειρήσεις , περιορίζει το ποσοστό κέρδους και επιβραδύνει την συσσώρευση του κεφαλαίου , από την οποία εξαρτάται ο πλούτος ενός έθνους . Ταυτόχρονα , η θέση των φτωχών δεν βελτιώνεται , διότι οι παροχές , μαζί με τον χαμηλό ρυθμό συσσώρευσης του κεφαλαίου , δημιουργούν σχετικό υπερπληθυσμό , ο οποίος ωθεί τους μισθούς κάτω από το ελάχιστο όριο συντήρησης των εργατών .
                                                              J.S.Mill
     O J.S.Mill είναι το τελευταίος σημαντικός εκπρόσωπος της κλασικής οικονομοθεωριτικής σχολής
και ταυτόχρονα το σύμβολο ενός κινήματος για κοινωνικές μεταρρυθμίσεις , που έπαιξε σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις της χώρας του ( Βρετανίας ) τον 19ο αιώνα . Υπέρμαχος του Ωφελισμού , ο J.S.Mill , συνδύασε τις αρχές του οικονομικού φιλελευθερισμού με την ανάγκη κρατικής παρέμβασης στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής στο ρεύμα του κοινωνικού φιλελευθερισμού .
     Υποστήριξε την ανακατανομή του εισοδήματος και του πλούτου με δραστικούς φόρους επί της γαιοπροσόδου και των κληρονομιών , την ελευθερία οργάνωσης των εργατικών συνδικάτων , τον περιορισμό των ωρών εργασίας , την βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των εργαζομένων , τον έλεγχο της απασχόλησης των ανηλίκων , το καθολικό δικαίωμα ψήφου και την παιδεία για όλους .
     Οι προτάσεις του για τις κρατικές παρεμβάσεις στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής είναι αποτέλεσμα της μεταστροφής των απόψεών του , τέσσερα χρόνια πριν τον θάνατό του , όσον αφορά την θεωρία περί αποθέματος μισθών , την οποία ενστερνιζόταν μέχρι τότε , όπως όλοι οι κλασικοί συγγραφείς .
     Σύμφωνα μ ‘ αυτήν την θεωρία , η ζήτηση εργασίας σε μία οικονομία προσδιορίζεται από ένα απόθεμα κεφαλαίου που είναι προορισμένο για την κάλυψη των εξόδων διαβίωσης των εργατών ( απόθεμα μισθών ) .Το ύψος του μισθού εξαρτάται από την αναλογία στην οποία βρίσκονται τα μέσα διαβίωσης με το εργαζόμενο τμήμα του πληθυσμού μιας χώρας και προκύπτει από την διαίρεση του αποθέματος με τον συνολικό αριθμό των εργατών .
     Όταν αυξάνεται ο πληθυσμός χωρίς να αυξάνεται το κεφάλαιο , οι μισθοί μειώνονται , ενώ όταν συμβαίνει το αντίστροφο , οι μισθοί αυξάνονται .
     Από την παραπάνω θεωρία προέκυπτε ότι μόνο από την απόκτηση λιγότερων παιδιών και την ταχύτερη συσσώρευση επιχειρηματικού κεφαλαίου , οι εργάτες μπορούσαν να αναμένουν βελτίωση των μισθών τους και όχι από την συνδικαλιστική τους δράση .
     Οι επιτυχίες των οικονομιών αγώνων της εργατικής τάξης και το συνδικαλιστικό κίνημα της δεκαετίας του 1860 , κλόνισαν την πίστη στην εγκυρότητα της θεωρίας και οδήγησαν πολλούς μελετητές , όπως και τον J.S.Mill , στην αποκύρυξή της .
     Το πρακτικό αποτέλεσμα της μεταστροφής ήταν ότι τα συνδικάτα νομιμοποιούνταν στο εξής να διεκδικούν υψηλότερους μισθούς , διότι αυτοί μπορούσαν να αυξηθούν σε πραγματικού όρους , χωρίς να προκαλέσουν οικονομική στασιμότητα .
     Από την άλλη , ο Mill θεωρούσε ότι η αύξηση των μισθών , η βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των εργαζομένων και η παιδεία θα οδηγούσαν σε περιορισμό της γεννητικότητας και άρα σε βελτίωση της σχέσης του πληθυσμού προς το υφιστάμενο κεφάλαιο στις επόμενες γενεές , γεγονός που θα επέτρεπε μελλοντική αύξηση των μισθών .
     Η ριζική αναθεώρηση της νομοθεσίας για τους φτωχούς στην Βρετανία το 1843 , που κατήργησε την άμεση βοήθεια σε χρήμα και σε είδος προς τους φτωχούς και έκανε υποχρεωτική την διαμονή τους σε σπίτια εργασίας ( workhouses ) , αντανακλά την επίδραση της κλασικής οικονομικής σκέψης , όπως εκφράστηκε από τους Smith , Malthus και Ricardo που συνοπτικά , θεωρούν την κρατική παρέμβαση σε θέματα κοινωνικής πολιτικής , άχρηστη και επιζήμια .
     Αντίθετα ο J.S.Mill , νομιμοποίησε την κοινωνική πολιτική , υποστηρίζοντας ότι η βελτίωση της διαβίωσης του πληθυσμού μέσω της αύξησης των μισθών και της κρατικής παρέμβασης σε τομείς κοινωνικής πολιτικής είναι εφικτή και επιθυμητή , εφόσον δεν έχει αναγκαστικά οικονομικές και κοινωνικές παρενέργειες .
Έτσι ο J.S.Mill άνοιξε τον δρόμο στο επερχόμενο ρεύμα του κοινωνικού φιλελευθερισμού .

             ΕΡΕΥΝΑ – ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΗ – ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΔΥΣΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ Α.Ε.

Ενημέρωση του συγγραφέα

                                          blacklista.gr   

     Αγαπητοί μου αναγνώστες , σας ενημερώνω πως τα άρθρα που προβάλλονται απ’ το συγκεκριμένο ιστολόγιο μου την παρούσα στιγμή είναι αναδημοσιεύσεις από το προηγούμενό μου ιστολόγιο στην διεύθυνση http://www.svistra.blogspot.com .

     To παραπάνω ιστολόγιο λογοκρίθηκε από την αγαπημένη μας Google και καταργήθηκε χωρίς καμία αιτιολογία !!!

     Αυτή την στιγμή αποκόπτω μία – μία τις καταχωρίσεις μου απ’ το καταργηθέν ιστολόγιο ( μέσω του Reader της Google ) και τις αναρτώ στο ιστολόγιο που βρίσκεστε .

     Ζητώ την κατανόησή σας για τις ετεροχρονισμένες αναφορές των αναρτήσεών μου .

               ΕΡΕΥΝΑ – ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΗ – ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΔΥΣΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ Α.Ε.

Οι κρατικές αλχημιές με τα ομόλογα για την ενίσχυση των τραπεζιτών .

                                         blacklista.gr

ΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ( ΑΝΟΗΣΙΕΣ ) ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΜΕ ΤΑ ΟΜΟΛΟΓΑ

     Στον παρακάτω πίνακα υπάρχουν τα στοιχεία των ομολόγων τα οποία το Ελληνικό δημόσιο αγόρασε με το σκεπτικό να κερδίσει από τις χαμηλές τιμές με τις οποίες διαπραγματεύονται τα ομόλογα αυτά στην συγκεκριμένη στιγμή .

     Διευκρινίζουμε ότι τα ομόλογα αυτά τα εξέδωσε το ίδιο το Ελληνικό δημόσιο .

     Αγοράζοντας λοιπόν αυτά τα χαρτιά που στην λήξη τους αν αγοράστηκαν 100€ , θα έπρεπε το κράτος να τα πληρώσει 104,6€ . Αυτό που σκεφτόμαστε αυτόματα είναι πως κινείται πολύ έξυπνα .

Μόνο έτσι όμως δεν είναι !

     Αυτοί που δίνουν αυτήν την στιγμή αυτά τα ομόλογα στο μειωμένο της αξίας τους ( οι Ελληνικές Τράπεζες φυσικά ) , τρίβουν τα χεράκια τους .

     Ποιος περιμένει ότι θα βρεθεί αγοραστής εν μέσω μιας τέτοιας οικονομικής συγκυρίας , που θα σου προσφέρει ζεστό χρήμα και κεφάλαιο ;

     Και δεν φτάνει μόνο αυτό , αλλά το Ελληνικό δημόσιο προχωρά και σε αγορές ομολόγων απ’ τις τράπεζες με ημερομηνία αποπληρωμής ( λήξης ) , μέσα στο 2013 ή 2015 και η αξία τους έχει πέσει αυτήν στην στιγμή στο 70€ της τιμής εξαγοράς τους κατά την λήξη .

     Ποιος θα αγόραζε ομόλογα κράτους που είναι αντιμέτωπο με την χρεοκοπία αν όχι άμεσα , ίσως μέσα στον επόμενο χρόνο ;

     Μια στάση αναμονής προς την αγορά αυτών των ομολόγων την οποία φυσικά και κρατούν και όλοι οι υποτιθέμενοι επενδυτές , θα έριχνε ακόμα περισσότερο την τιμή τους .

     Κι όμως , το Ελληνικό δημόσιο τα αγοράζει τώρα με την δικαιολογία του μακροπρόθεσμου κέρδους επί της τελικής τιμής των ομολόγων .

     Στην ουσία κάνει αγκαλίτσες στους φιλτάτους τραπεζικούς ομίλους με ζεστό παραδάκι και εισροή κεφαλαίων από το δανειάκι του Δ.Ν.Τ.

     Μελετήστε προσεκτικά τον παρακάτω πίνακα και θα διαπιστώσετε το «μεγάλο» κέρδος αυτής της κίνησης από το Ελληνικό δημόσιο .

     Εμείς οι μικρούληδες καί το μάρμαρο θα πληρώσουμε και δεκάρα δεν θα δούμε .

Κάντε κλικ στον πίνακα για μεγιστοποίηση

Πηγή :http://techiechan.com/?p=1023

              ΕΡΕΥΝΑ – ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΗ – ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΔΥΣΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ Α.Ε.

Αρχή του Pareto ( Κανόνας του 80–20 )

                                        blacklista@gr

H AΡΧΗ ΤΟΥ PARETO
     Η αρχή αυτή βασίζεται στην θεωρία του Vilfredo Pareto , Ιταλού οικονομολόγου , κοινωνιολόγου και φιλοσόφου , ο οποίος το 1897 παρατήρησε ότι το 80% του πλούτου στην Ιταλία ( και σε κάθε χώρα που μελέτησε στην συνέχεια ) κατεχόταν από το 20% του πληθυσμού .
     Η θεωρία του Pareto για την προβλέψιμη ανισομερή κατανομή έχει έκτοτε συσχετιστεί με σχεδόν κάθε πτυχή της ζωής .
Με την αρχική παρατήρηση του Pareto , πολλοί άλλοι επεσήμαναν παρόμοια φαινόμενα στον δικό τους τομέα μελέτης .
     Το 1930 στις Ηνωμένες Πολιτείες , ο πρωτοπόρος της Διαχείρισης Ποιότητας Joseph M. Juran , ήταν ο πρώτος που διατύπωσε μια καθολική αρχή την οποία απεκάλεσε κανόνα των σημαντικών ολίγων και των ασήμαντων πολλών ( Law of the vital few and the trivial many ) .
Ωστόσο , η ονομασία Αρχή του Pareto επεκράτησε , ίσως επειδή ακουγόταν καλύτερα από την Αρχή του Juran .
     H Αρχή του Pareto , στο ευρύτερο πλαίσιό της , υποστηρίζει ότι το 80% των αποτελεσμάτων προκύπτουν από το 20% των μέσων ή των αιτίων .
Με άλλα λόγια , ο Κανόνας 80 -20 , σημαίνει ότι σε κάθε κατάσταση , λίγοι παράγοντες ( 20% ) είναι ζωτικοί και πολλοί ( 80% ) είναι επουσιώδεις .
Το βασικό μήνυμα που μας δίνει ο κανόνας αυτός είναι πως το 80% των αποτελεσμάτων από κάτι το οποίο κάνουμε , θα έρθει από το 20% των προσπαθειών μας .
Αυτό πρακτικά σημαίνει πως αν έχεις μια λίστα με 10 πράγματα που θέλεις να κάνεις , 2 μόνον θα αξίζουν πραγματικά να ασχοληθείς μαζί τους και όχι με το υπόλοιπα 8 .
Το ενδιαφέρον είναι πως για όλα θα σπαταλήσεις ισάξιο χρόνο .
     Στην περίπτωση του Pareto , αυτό σήμαινε ότι το 20% των ανθρώπων κατείχαν το 80% του πλούτου . Αντίστοιχα , στην αρχική του εργασία , ο Juran επεσήμανε ότι το 20% των δυσλειτουργιών προκαλούσε το 80% των προβλημάτων .
Οι υπεύθυνοι διαχείρισης έργων γνωρίζουν ότι το 20% της εργασίας ( το πρώτο 10% και το τελευταίο 10% ) , αναλώνουν το 80% του χρόνου και των πόρων .
     Ο Κανόνας 80 – 20 , μπορεί να εφαρμοστεί σε οτιδήποτε , από την επιστήμη του μάνατζμεντ μέχρι τον φυσικό κόσμο .
     Γνωρίζετε ότι το 20% των αποθεμάτων σας , καταλαμβάνει το 80% του αποθηκευτικού σας χώρου και ότι το 80% των αποθεμάτων σας προέρχεται από το 20% των προμηθευτών σας ;
     Επίσης , το 80% των πωλήσεών σας θα έλθει από το 20% των πωλητών σας , 20% του προσωπικού σας θα προξενήσει το 80% των προβλημάτων σας , αλλά και το 20% του προσωπικού σας θα παράσχει το 80% της παραγωγής σας .
Μερικά παραδείγματα :

• Το 20% των πελατών αποφέρουν το 80% των πωλήσεων .
• Το 80% των κερδών προέρχονται από το 20% των πελατών ( όχι απαραίτητα του ίδιου 20% από το οποίο προέρχεται το 80% των πωλήσεών σας ) .
• Το 80% των αποθεμάτων σας αποτελούνται από το 20% των προϊόντων σας .
• Το 80% της μόλυνσης που οφείλεται στο κυκλοφοριακό προκαλείται από το 20% των οχημάτων .
• Το 20% της διαφήμισης αποδίδει το 80% των αποτελεσμάτων της διαφημιστικής σας εκστρατείας .
• Το 80% των παραπόνων των πελατών σας αφορούν στο 20% των προϊόντων ή των υπηρεσιών σας .

Ασφαλώς , η αναλογία 80 προς 20 ισχύει συνήθως κατά προσέγγιση .
     Ωστόσο , πάντα καθιστά εμφανή την εξαιρετικά ανισομερή κατανομή αιτίων και αποτελεσμάτων ή μέσων και παραγωγών . Τις πιο πολλές φορές , μάλιστα , η δυσαναλογία αυτή είναι ακόμη μεγαλύτερα : π.χ. Στον τραπεζικό κλάδο , το 10% των πελατών μπορεί να αντιπροσωπεύει το 90% των κερδών της τράπεζας . 

.

                            ΕΡΕΥΝΑ – ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΗ – ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΔΥΣΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ Α.Ε.